things getting worse before getting better...

16 Ocak 2009 Cuma

Kara-La-ma

Korunaklı bir yerdeyim.Kalbimi sardım,sarmaladım,durdurdum kanamasını.Kabuk tuttu yaralarım,her ne kadar hafif bir sızı varsa da zaman zaman ortaya çıkan.Çıkardım kutusunu kilerden,sildim üztündeki tozları bir güzel paketleyip yeniden sakladım kalbimi...

Şimdi ben korunaklı bir yerdeyim,herşeyden uzak.Ben onların ulaşılmaz doktor hanımıyım.Beni ulaşılmaz,super sana insanlarının arasındayım.Benim hakkımda bildikleri iyi doktor olduğum ve bir kaç ufak tefek şey.Yaptığım saçmalıklardan kimsenin haberi yok.Burası benim sığınağım,eskiye dair anılarımda sakladıklarım ve üç-beş dost dışında hiçbir şey yok geçmiş ait.Hiç iz bırakmayacak şekilde yok ettim elle tutulur,gözle görülür olanları.
Burayı seviyorum,benim köylüm oldu hepsi.Kim ne yer,kim her akşam evinde şiddet görür,kim aç kim açıkta biliyorum.Basit bir hayat ve birbirini takip eden günler.Burada öyle süprizler yok belki ama yorgun yüreğimi dinlendirmemi sağlyacak sessizlik hakim en azından.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

korunaklı olmayan yerlere gittigin zaman açılacak bir yaran bile kalmaz umarım..