duygu durum hallerim

Hergün bloğunu acaba bugün bir şeyler yazmış mı diye açan benden başka bir blog yazarı var mıdır acaba?

Elim kaç kez klavyenin tuşlarına gitti geldi şu son 2 günde.Çok yorgunum ,günler geçsin diye uyuyorum,bir günün bu kadar yavaş geçtiğini yeni fark ediyorum,eskiden 24 saat yetmeyen ben şaşkın durumdayım.Paramparçayım,paçavra gibiyim.Her söz,nasıl başarır sana dair bir şey hatırlatmayı.Ve ben mi bu uçurumu yarattım,yoksa zaten var olan uçurumu görmemezlikten geldim durdum.Hepsi bir yana sen ne zaman bu kadar acımasız olabildin?

Tüm şarkılar mı ayrılık temalı yoksa bana mı öyle gelmeye başladı!Ve hepsi mi manidar?

Ve ben hala gözyaşı pınarlarımı kurutacak kadar ağlayamamışım.Hala akmayı başarabiliyorlar.Kırılmaktan öte durumum, un ufak oldum.Arabeskim,damarım,inanın ölmek bile istedim.Ama ben hiç giden olamadığım için ,hayatı da terk edemem.Bir gün o beni terk edene kadar ben yine onunla kalacağım.Belki bu sebepten ötürü,ben en çok seni,sen isteyene kadar yanında olacağım diyenlere kandım.Hem hiçbir zaman ders alamadım.Yine olsa aynı hatayı yaşarım sanırım.Sevdim mi tam severim diyecek kadar delikanlıyım.

zaman alacak biliyorum toparlanmam,şanslıyım yine de ;çünkü beni seven bir ailem var.Her olayda olduğu gibi yine kucaklayıp sarıp sarmalıyorlar.Onların bana bakıp üzülmesini de üzüyor beni.

Daha kaç vakit sürer bu acı?

Ne zaman yeniden ayağa kalkar insan?

Ne kadar sonra affedebilir kendini?

p.s:yazıda sitem edilen tek kişi vardır;o da yazarın kendi eşşek kafasıdır.

floransa-pisa-sienna-roma yazısı aklımın kenarında...