Yarın taşınıyorum,evimi topluyorum şimdi,koli koli evin dört bir yanı,milyonlarca ıvır zıvır sekiz aya dair birikmiş,hiçbirinden vazgeçemiyorum.Burası şimdilerde ne kadar nefret etsemde benim ilk göz ağrım,boşunaymış gibi gelse de harcadığım emeklerim,elbette bir gün değerimi anlar diye umuyorum.Dünden beri bir hüzün,gidiyorum.2 haftadır bir tek Yozgatlı yardımcı olmadı bana,el uzatmadı...2 haftadır kardeşim yardımcı olalım diyen olmadı.Yardım elini uzatan hep benim gibi memleketinden uzakta olanlardı.
Milyonlarca hayallerle ve kalp kırıklığıyla başladığım bu kasabadan şimdi gitmek istiyorum.İnsanın yaptıklarını yıkmayada gücü oluyormuş,ben yaptım ve şimdi yıkıp gidiyorum,bir anda. Ve vicdan azabı duymuyorum artık,bu günlerde doktorların can güvenliği bile yok.2 gündür haberlerde doktorlarla ilgili haberler çıkıyor ya ,sinir içinde izliyorum.Yazık diyorum,o kadar yıl kütüphanede sabahlamalar ve hastane kenarlarında sürünmeler, sıkıntılı bir çalışma hayatı ve karşılığında ellerine geçen.Düşünün motor değil elinize bırakılan,hata yapsanız sil baştan başlayamayacağınız insan hayatı ve siz onca özveriyle uğraştığınız bu meslekte hakarete uğruyor,dayak yiyor ,kimi zaman tutuklanabiliyorsunuz.Bugün yine bir doktor dövülmüş,içler acısı...
Hüzün dağılır ama güzel insanlar var hayatıma giren burada,şimdi onlarla yol ayrımındayım,bu üzüyor beni bir tek.Sevmiyorum sevdiklerimden ayrılmaktan.Taşınıyorum ama kalbimin bir parçası burada,Yamaçlı sosyetesi kankam,annem-babam,abim-ablam gibi gördüğüm alt komşum ve canım ciğerim Mecburiye ninem.Çok ağladılar dün ben bakmadım,bakarsam kalırım,vazgeçerim diye.Şimdilik bir misafirhanede kalacağım dolayısıyla internetim de olamayacak,haftasonları mangal partilerine de veda ediyorum...Belki bir süre bloga da ara vereceğim,eylül sınavı bu sefer tek kurtuluşum.
P.s:okulların idaresi belediyelere bırakaılacakmış,nasıl saçmalıktır bu ya...Burada mesela bir ilkokul mezunu mu amiri olacak öğretmenin,onlar keyflerine mi bırakacak bunca gelecek...Daralıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder