Günler günleri kovalamış...Nisan sınavı çat diye yine kapıya dayanmış.
Bir masal yazılsa benim için mutlaka böyle başlardı.
Mezun oldum olalı bendeki mevzu bu.Gittim geldim bunu anlatıp durdum.
Yazmadım yine derdim buydu ,yazdım yine bu.
Her gece yarın daha fazla ders çalışacağım diye yatıp ,sabah verdiği bu sözü unutan bir tek ben varım sanırım.
Kendime yapabilecek bir milyon tane iş bulabiliyorum.
Sorun hep aynı masa başı fobisi,semptomlar hep belli huzursuzluk,yerinde duramama ,anlamsız baş ağrıları,kafa da dolanan bin tilki.
Yani sevgili okuyucu bakıyorum da en çok tus geyiği yapmışım burada.
Yaş kemale ermiş,üniversitedeki çömezlerim kıdemli olmuş,sınıf arkadaşlarım bir bir uzmanlıklarını almış,bendeki çabanın adı hala Tus.
Yani pratisyen olmayı başaramadım,ev hanımlığında dikiş tutturamadım,oturup adam akıllı bir puan alamadım.
Almış olduğum en yüksek puanı da yok yere harcadım hissiyatına kapıldım.
İşte ben bu gecede, bir şekilde onu bunu okurken sızıp kalacağım, yarın sabah da henüz horozlar ötmeden uyanacağım. Gör bak bakalım aklıma ne planlar gelecek!
Yok zaten başka kaygılarım var da ,bin tane muzırlıkta var aklımda.
Her neyse işte şeraitim iyi de ahvalim pek iyi gözükmüyor okuyucu.
Herkese iyi geceler,tatlı rüyalar!
Yatmadan önce-Dinliyorum--Kate Earl -Someone to Love
2 yorum:
Bu yazında saklı bir melankoli seziyorum. Sanki her an pişmanlık ve 'keşke'lerin içinde debeleneceksin gibi. Resim güzel, müzik de öyle. Çikolata yemeyi eksik etme, kahveyi azalt.. ben ne diyorum yav / tutmuş doktora ne yiyip ne yememesi gerektiğini mi anlatıyorum :D
Hem zaten pratisyene daha çok ihtiyaç var. Uzman olup da ne yapacaksın. (Bu da böyle bir sırt sıvazlamadır.)
Keşkelerimde var pişmanlıklarımda ama onlarla yaşamaya alıştım...İşin aslı doktor olmayı seviyorum,hastaları iyi etmeyi ama sadece doktor olarak kalmıyorsun burada.Off bu konu çok derin...Çikolatayı severim bir de diyabetim olmada.Bence en tatlı intihar yöntemi olur bir şeker hastası için...
Yorum Gönder