''Yazmasaydım delirecektim.Yazmadan yaşıyamıyorum'' demiş ya Sait Faik.Benimkisi de o hesap aslında .Hayatımın yatak,hasta,hastane çemberinde bir çıkış noktası benim için yazmak.Bir nevi iç dökme,konu-komşuyu haberdar etme aktivitesi de sayılabilir.Ne hikmetse yazıyorum bu kadar bari bir anket yapayım dediğim, sonra da anketi oylayanları (iyi ya da kötü ,ya niye kötü oy verdiniz ki :D) merak edip durduğum,işte o anket yarın sonlanıyor.Sonuçlar hemen hemen belli.Bendenizin yüzünde hafif sırıtık bir gülümseme.Diyorum ki kendi kendime varmış ya benim de nacizane satırlarımı, hatalarına rağmen okuyan birileri...
İtiraf etmem gerekirse sözleyecek çok sözüm var ama insan yine de herşeyi yazamıyor bazen( elbette yazamaz kendini deşifre ederse insan değil mi),bazen de bir şeyler söylemek istiyor ona rağmen yazamıyor.İşte bu noktada, her daim hatırlamayı seven hafıza devreye giriyor ,size yardımcı oluyor.Yazarda hep , en çok o anıları yazarken zorlanıyor,hani çoğunluğu mutlu olup ,kimisi acıtan anıları yazarken...
Erasmus ''Bir şeyler yapmaya karar verdiğimden ;fakat ciddi bir eser yazmak için uygun durumda bulunmadığımdan,deliliğe övgü yazarak neşelenmek istedim.'' demiş.Tam demek istediğim de bu aslında,Tıp dünyasının alınmasın ama insanı bunaltıp, hafif delirmesine neden olan bu dünyada durup bir nefes alıp döneceğim ben size dediğim, arka bahçem burası...
P.s: ankete oy verenlere teşekkürler...
