Burası benim korunaklı kalem,sanki buradan çıkınca büyü bozulacak gibi geliyor.
Burası benim sığınağım.... Alıştığımın,hatta tüm uyarılara rağmen fazlasıyla benimsediğimin farkındayım.İnan sende görsen gözlerimindeki parıltının yeniden yerini almaya başladığını,benim hastam,benim sağlık ocağım derken ki halimi...
Ben de biliyorum burada çalışmanın bir süre sonra beni tatmin etmez duruma geleceğini,benim daha iyi yerlere layık olduğumu.Ama şu an buna hazır değilim.Hala kabuslar görüp sabahın köründe kan ter içinde uyanıyorken,hazır değilim yeni korkular sahibi olmaya,yeniden kurtlar sofrasına çıkmaya...
p.s:Hayat bilgisi dersleri demişsin ya yeni yazında...Durup düşünüyorum hayat bilgisi derslerimiz de ben ne yapardım.Aklıma sadece tahtaya çıkıp ödevi anlattığımız geliyor.44 kişilik sınıfın önünde ,kem küm ederek hoca sözlüme kaç puan verecek düşünceleri içinde bir konu anlatman gerekirdi.İşte hayat bilgisi tam o anda başlıyordu.Hocanın gözüne nasıl girerim diye...Sonra bu amirimin gözüne nasıl girerime dönüşüyor :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder