Kollarımı açmıştım sana ve sen bana doğru koşuyordun.
Yeni hikayelerle geliyor gibiydik birbirimize.
Çünkü yıllar geçti aradan.
Umudu, hüznü ve değişen mevsimleri yaşadık.
Bambaşka iklimlerde bambaşka insanların olduk.
Bir bakışta, bir gülüşte ya da bir gece boyunca yaşamak istediğimiz ve
kimileyin bulduğumuzu sandığımız sevdaları yaşadık.
Ama ayrılık hep yaşanacaktı
ve sonuç ne olursa olsun hiçbir zaman bitmeyecek,
sonlanmayacaktı bir insana yolculuğumuz.
2 yorum:
"Karanlık Çökerken Neredeydiniz" kendimi en çok bulduğum kitabı olmuştur ve "Madam Floridis Dönmeyebilir" anlamadığım kitabı :)
Kalemini beğeniyorum Levi'nin...
Sevgi ile...
Ben encoj bu dizelerini seviyorum Doktor Bey...Siz de sevgi ile kalın...
Yorum Gönder