Anlatmam lazım.
Anlatmadan yaşayamam ben.
Defalarca yazıp sildim,bazı şeyler kelimelerime hapsolmamalı,iz bırakmadan kaybolup gitmelilerdi.
Ama hatırlamaya çalıştıkça unutan hafızam,aksine işliyordu.Ben unutmaya çalıştıkça daha derine kazınıyordu izleri hikayenin.
Anla işte, bazen insan bir yerde takılıp kalıyordu.İnsanlar yanımdan geçip gidiyordu,ben de onlarla yürüyordum,yürüdüğümü sanıyordum,sonra hiç bir yere varamadığımın farkına varıyordum sadece.Geçmiş dediğin şeyin hep hatırlatası vardı kendini olur olmaz zamanda.
Kısacası bir yol bulup kaldığım yerden devam edemiyordum.Ettiğini zannedip sadece daireler,irili ufaklı daireler çiziyordum.Noktayı o cümlenin sonuna yakıştıramıyordum ,hep noktalı virgüllerle bağlıyordum tüm yeni cümlelerimi ona.
Oysa nokta koyabilsem o cümlenin sonuna,belki daha güzel cümleler kurabilecektim.
Dinliyorum~Erkan Oğur~Bir Sevda
4 yorum:
bazen o koyamadıgımız noktaların yerınde varolan vırgullere takılı kalıp
yakıyoruz hayatmızı
konması gereken bıseyse
konmalı nokta bence
konmalı ve gecıp gıdebılmelı
Koyamadığım milyonlarca noktam var.Hep bir ucunu açık bıraktığım, bir umut mutlu sona bağlanır diye ümit ettiğim...Sanırım bundan mütevellit Öykücüm, ben adam olmuyorum, hep hayal kırıklığına uğruyorum.
Agladim..
:((
Yorum Gönder