things getting worse before getting better...

7 Ekim 2019 Pazartesi

nerede kalmıştık ?






Merhaba Sevgili Blog,

Çok uzun süre unuttum seni ,yani sayfa sahibesi yazar tıkanması yaşamadı ya da konu sıkıntısı da çekmedi. sen bunu ihmalkarlık olarak adlandırıyorsundur eminim. Aslında tamamen haklısın da.
Öte yandan tembelliğimi gözardı edersek ,eminim senin de hak vereceğin, geçerli mazeretlerimi de sıralayabilirim uzun uzun .Ama tüm bu basamakları  atlayacağım,seni sıkmak istemem hayat gailesi zırvalıklarımla, hem de çok iddialı zorluklarım olduğum konusunda  hiç ısrarcı değilim.Sana yazmadığım tüm süre boyunca yine de özet geçmem gerekirse; evlendim ,belki de bunu sana yazdım ve yazdığımı da unuttum, uzman oldum hatta inamazsın belki ,çünkü ben bile 2 yıldır şaşırıyorum hala, kızım oldu. Gezdim,tozdum,yedim,içtim,çok eğlendim,çok ağladım,başarısız oldum, mutsuz oldum çok sevdiğim arkadaşlıklarım oldu,küstüm,barıştım,bazı arkadaşlarım aramızda ayrıldı,kimi sevdiklerim hastalandı,hatta bir çoğunun ameliyathanede son gördüğü kişi oldum.Tüm bunlar yaşandı,geçti ve ben sana uzun uzun yazamadım.
İşte bu gece döndüm dolaştım ve yine bu ekranın karşısındayım:
Sevgili blog nerede kalmıştık?

Senle ben ,umarım arasına mesafeler girse de ,yıllar geçse de bıraktığımız yerden devam edecek samimiyete sahip iki dost gibiyiz. Sen her zaman beni can kulağıyla dinledin her daraldığım anda , bazen yanıt bile oldun.Umarım bugün de olursun!

Şimdi yıllar sonra buraya yeniden yazdığım şehir gariptir ki yine depresyonun dibinde ağladığım şehir . Ve sana yine bir başımayken yazıyorum.Sanırım son yazılarımın benzeri bir şeyler tekrarlıyor bile olabilirim: DEJAVU!!!

Hayatımı sanırım bumerang gibi yaşıyorum  gittikçe çoğalarak. Hayatta ne kadar uzağa fırlamaya çalışsam da kendimi yine aynı noktaya dönmüş buluyorum ya da aslında hayat dediğimiz,iki nokta arasında aldığımız düz bir çizgi değil de , yolda hikayeler biriktirerek döndüğümüz başlangıç noktasıdır.
Her dönemeçte aynı yere çıkmam belki de bu sebeple. Sanki bir pergele bağlıyım da, irili ufaklı çizdiğim dairelerden ibaretim. Yaşanan hikayelerim çeşitlense de, hayatıma eklenen yeni kişiler ve sonsuza kadar ayrılanlar olsa da  başladığım noktaya dönüşüm bu sebepledir. Kim bilir belki de sen zaten tüm bunları  biliyordun da benim kafama henüz dank etti? Yaşlandıkça çocuklaşmamız gibi hipotezlerle de desteklemeyeceğim fikrimi ama  düşününce çok da mantıksız değil gibi?

Bu konuda sen ne dersin sevgili blog?

Umarım görüşmediğimiz tüm zaman içinde hayat senin için olumlu geçmiştir.Ve Sevgili çocukluk arkadaşım G, aramızdan zamansız ayrılışın durup  bazı şeyleri yeniden düşünmemi sağladı,umarım şu an olduğun yerde mutlusundur ve bir şeyler eksik kalmamıştır..
Çok yakında yeniden görüşmek üzere .
Şimdilik hoşçakalın!
İyi Geceler :))


MÜTEMADİYEN DİNLİYORUM:




2 yorum:

Kalau dedi ki...

neden demode oldu ki bu blogger? bırak yazmayı, artık aklıma bile gelmiyor.. lütfen sen bari yaz olur mu :)

bir küçük doktor dedi ki...

demode mi , hem de nasıl ! bir blog sahibi olduğumu bile unuttum :(( ama kıyıpta kapatamıyorum ve ya içeri aktaramıyorum onca anıyı.