NÖBET, Nöbet,Nöbet ve yine NöBEt...

Sonunda güzelim psikiyatri stajı bitti ve bir anda kendimi dahiliyenin yoğunluğu içinde buldum.Son bir haftadır yüklü bir programda çalışıyoruz.Yarın bu haftadaki 3. nöbetimi tutacağım.Bu aralar o kadar çok yoruluyorum ki eve geldiğimde çoğu zaman olduğum yerde sızıp kalıyorum.Bu yüzden geçen gece yüzümde nemlendirici maske ve gözlükle uyukalmışım.Sabah uyandığımda yüzümdeki gerginliğin nedenini bir türlü anlayamadım başlangıçta :).Tabi gözlüğümdeki zayiat nedeniyle akşam gözlükçüde soluğu almak zorunda kaldım.Ya nasıl yoğun bir stajdır anlamıyorum,5 kişi sabahtan akşama ortalarda deli danalar gibi koşuşturuyoruz.Bendeniz hematoloji intörnü olarak çalışıyorum ve çok şeker bir asistanım ve bölüm sorumlusu hocam var.O yüzden gün içindeki işler bana çok batmıyor.Hatta bol bol boş vaktim kalıyor diğer arkadaşlarıma göre ama ben otururken arkadaşlarımın çalışmasına içim el vermediği için elimden geldiğince yardım etmeye çalışıyorum(Ayağım malumunuz hala kırık ve tam iyileştiğimi söyleyemeyecğim :(( )36 saatlik nöbetlerde ise çoğu zaman bayılma tarzında uyumanıza neden oluyor.Hele de bu olay başınıza intern odasında geldiyse, hatırlandıkça gülümsemenize neden olacak komik olaylara yol açabiliyor.Resimdeki intern kardeşim buna en güzel örnektir.Uğurcum sırrın bizde saklı kalacak :)).

Bu kadar yoğunluk içinde gerginlikler de yaşanmıyor değil...Bir şekilde bu günler de geçecektir..Zaten benim yoğun geçecek son stajım bu .Yani aktif olarak çalışacağım son 2 ayım ,4 ay sonra da inşallah doktor hanım olacağım :)).

Tüm bu yoğunluk içinde ilk defa bugün hastane dışına çıkabildim ve fark ettim ki artık yavaş yavaş da olsa bahar yüzünü göstermeye başlamış ,Sivas'a da.Karlar erimeye başlamış ve artık güneş saklanmaktan vazgeçmiş ve ortaya çıkıp göstermeye başlamış kendini...Elbette daha çiçeklerin açmasına ,bizim çimlere yayılmamıza çok zaman var ama olsun şimdilik bu kadarı da yeter bence...