Ben bu kadar zor olacağını bilmiyordum yeniden başlamanın.Sanıyordum ki herkes benim gibi.Yola çıkarken dedim ki kendime kimseyi kırmamalı,incitmemeli.Herkese eşit uzaklıkta olmalı ama tepeden de bakmamalı.Sonra yalansız olmalı,dürüst ve içten.Ve ancak çalışan hakketmeli başarıyı,alkışı.Tembellik edip günü tüketmemeli;çünkü ne zamanın son anın olacağı belli değil.Sonra dedim çok Buda vari oldu biraz kırpmalıyım bu listeyi,azıcık tembellik yapabilirim dedim,azıcık sinirli olabilirim ve kimi zaman kibirli.Bazen yanlışlıkla hak yiyebilirim ve bazen de vazgeçebilirim.
Ama şimdi hiçbişi yapmak gelmiyor içimden.Şu yaşımda,hani en verimli çağım dedikleri günlerimde emekli olmak istiyorum ben...Hayatı hep tersinden algılıyorum ya da herşey tersime mi geliyor.
Ben anladım bende nokta mutasyon oldu ve en ufak tökezlemede vazgeçme moduna giriyorum,vazgeçmiyorum da, vazgeçip umursamaz da olamıyorum,öyle arada salak bir mooda takılıyorum,hani yesem mi yemesem mi,gitsem mi gitmesem mi ;öyle arada tavırsız salak bir ikilemde kalıyorum,vazgeçecince kendime ihanet ediyomuş gibihissediyorum,dönersem tükürdüğümü yalıyormuş gibi hissediyorum.Biliyorum bu kadar siyah-beyaz değil arada grilervar ama ben öyle hissediyorum,sonuçta birşey de yapmıyorum olumlu-olumsuz yönde .Bu halime de sinir oluyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder